საქართველოს მთავრობა ადამიანით ვაჭრობის (ტრეფიკინგის) აღმოფხვრის მინიმალურ სტანდარტებს სრულად აკმაყოფილებს. ამის შესახებ ადამიანით ვაჭრობის (ტრეფიკინგის) შესახებ აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ გამოქვეყნებულ 2024 წლის ანგარიშშია ნათქვამი.
„საქართველოს მთავრობა ადამიანით ვაჭრობის (ტრეფიკინგის) აღმოფხვრის მინიმალურ სტანდარტებს სრულად აკმაყოფილებს. საანგარიშო პერიოდში, მთავრობა სერიოზული და მდგრადი ძალისხმევის დემონსტრირებას აგრძელებდა, ამიტომ საქართველო დარჩა „პირველ დონეზე“ (Tier 1). ეს ძალისხმევა უფრო მეტი ტრეფიკერის დევნას, გასამართლებას და მეტი მსხვერპლის იდენტიფიცირებას მოიცავდა. მთავრობამ ტრეფიკინგის მსხვერპლთათვის მესამე თავშესაფარი და მეექვსე კრიზისული ცენტრი გახსნა, რომელიც მომსახურებას უწევს ტრეფიკინგის პოტენციურ მსხვერპლს და ტრეფიკინგის მსხვერპლთა თავშესაფრების დაფინანსების გაზრდა განაგრძო.
მთავრობამ საინფორმაციო კამპანიების ორგანიზებისთვის სამუშაო ჯგუფი შექმნა და მოწყვლადი ჯგუფებისთვის იურიდიული სერვისების ხელმისაწვდომობის შესახებ კვლევა ჩაატარა, რის შედეგადაც მობილური იურიდიული საკონსულტაციო ცენტრები შეიქმნა.
მთავრობამ "შრომითი მიგრაციის შესახებ" კანონში ცვლილებები შეიტანა, რომელიც დაქირავების საფასურს კრძალავს და დაქირავების სააგენტოების ლიცენზირებასა და მონიტორინგს მოითხოვს,“ - ნათქვამია ანგარიშში. სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ გამოქვეყნებულ ანგარიშში საუბარია იმ პრობლემებზე, რომლებიც უნდა გამოსწორდეს.
„მიუხედავად იმისა, რომ მთავრობა მინიმალურ სტანდარტებს აკმაყოფილებს, მან მცირე რაოდენობით ეჭვმიტანილი ტრეფიკერები გამოიძია და კომერციულ სექს-დაწესებულებებში მსხვერპლთა იდენტიფიკაციისთვის პოლიციას მკაფიო სტრატეგია ჯერ კიდევ არ აქვს.
გარდა ამისა, ხელისუფლებას ჯერ კიდევ არ აქვს ცოდნა იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა ჩაატაროს გამოძიება და შეაგროვოს მტკიცებულებები რთული საქმეების შესახებ, რომლებიც დაკავშირებულია ფინანსურ დანაშაულთან, ორგანიზებულ დანაშაულთან და ციფრულ მტკიცებულებებთან.
სამართალდამცავი ორგანოები მოითხოვდნენ, რომ სასამართლო პროცესის დასრულებამდე მსხვერპლი ქვეყანაში დარჩენილიყო, რაც, სავარაუდოდ, უცხოელ მსხვერპლთან მათ თანამშრომლობას აფერხებდა, რომელთაც რეპატრიაცია სურდათ და მოსამართლეებს სისხლის სამართლის საქმეებზე რესტიტუცია არასდროს დაუწესებიათ. მთავრობას მისი ძალისხმევის შესახებ საჯარო შეფასებები ან ინფორმაცია სათანადოდ არ გამოუქვეყნებია,“ - აღნიშნულია ანგარიშში.
ანგარიშში მოცემულია ის რეკომენდაციები, რომლებიც უნდა განხორციელდეს. მათ შორის: ადამიანით ვაჭრობის დანაშაულებისა და ტრეფიკერების აქტიური გამოძიება და დასჯა, მსხვერპლთა იდენტიფიცირებისთვის ძალისხმევის გაზრდა, დაზვერვისა და მტკიცებულებების საფუძველზე სამართალდამცავი ოპერაციების დასაგეგმად რესურსების გაზრდა, რთული საქმეების გამოსაძიებლად სამართალდამცავი ორგანოების შესაძლებლობების გაძლიერება, ტრეფიკინგის წინააღმდეგ ბრძოლაში შრომის ინსპექციის შემდგომი ჩართვა, ტრეფიკინგის მსხვერპლთა იდენტიფიცირების მიზნით სამოქალაქო საზოგადოების შესაძლებლობებისა და ცოდნის გაზრდა, ტრეფიკინგის საწინააღმდეგო უწყებათაშორისი საკოორდინაციო საბჭოს გამჭვირვალობის გაზრდა და სხვა.
ანგარიშში აღნიშნულია, რომ რუსეთის მიერ ოკუპირებული საქართველოს რეგიონები საქართველოს მთავრობის კონტროლს მიღმა რჩებოდა და ამ რეგიონების ე.წ. ხელისუფლებას მხარს რუსული ძალები უჭერდნენ.
„რუსეთისა და აფხაზეთის წარმომადგენლებმა აფხაზეთში საერთაშორისო ორგანიზაციების მუშაობის შესაძლებლობა შეზღუდეს, თუმცა საერთაშორისო ორგანიზაციებს იქ მუშაობის მეტი შესაძლებლობა ჰქონდათ, ვიდრე სამხრეთ ოსეთში. შედეგად, ტრეფიკინგის არსებობის ან მის წინააღმდეგ ბრძოლის აფხაზი და სამხრეთ ოსეთის წარმომადგენლების ძალისხმევის შესახებ ინფორმაცია ხელმისაწვდომი არ იყო. თუმცა, არასამთავრობო ორგანიზაციებს მიაჩნიათ, რომ რუსეთის მიერ ოკუპირებული ტერიტორიებიდან საქართველოს მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე იძულებით გადაადგილებული პირები ტრეფიკინგის მიმართ განსაკუთრებით დაუცველები არიან. გარდა ამისა, ზოგიერთმა დამკვირვებელმა მიგრანტების იძულებითი შრომის ანეკდოტური მტკიცებულება და აფხაზეთში ჩრდილოეთ კორეიდან მუშებისთვის, ჩრდილოეთ კორეის მთავრობის მიერ მუშაობის იძულება აღნიშნა,“ - წერია ანგარიშში.
„პირველ დონეზე“ საქართველოსთან ერთად შემდეგი სახელმწიფოებია: არგენტინა, ავსტრალია, ავსტრია, ბაჰამის კუნძულები, ბაჰრეინი, ბელგია, კანადა, ჩილე, კოლუმბია, კვიპროსი, ჩეხეთი, დანია, ესტონეთი, ფინეთი, საფრანგეთი, გერმანია, გაიანა, ისლანდია, სამხრეთ კორეა, ლიეტუვა, ლუქსემბურგი, ნიდერლანდები, ფილიპინები, პოლონეთი, სეიშელის კუნძულები, სინგაპური, ესპანეთი, სურინამი, შვედეთი, ტაივანი, გაერთიანებული სამეფო და აშშ.
